புல் பூண்டு
சொல் பொருள்
புல் – நிலத்தைப் புல்லிக் கிடப்பவை(தழுவிக் கிடப்பவை) புல்லாம். பூண்டு – புல்லினும் உயர்ந்து நிற்பது.
விளக்கம்
முன்னது தாளால் பயனாவது, பின்னது கிழங்கால் பயனாவது. ‘புல்லாகிப் பூடாகி’ என்பது திருவாசகம். பூடு-பூண்டு. கூண்டு – கூடு ஆவது போல ஆயது.
தென்னை பனை உயர்ந்து ஓங்கியவை எனினும் ‘புல்லினம்’ எனப்பட்டது. புல்லின் தன்மையாய உட்டுளை யுடைமையால் என்க. புல்-புள்-பொள்-பொள்ளல்-பொய் – பொத்தல் என்பன வெல்லாம் உள்ளீடு இன்மைப் பொருளனவே. பூடும் பூண்டும் வெள்ளைப் பூடு வெள்ளைப் பூண்டு என்பவற்றால் அறிக.