offense

ஆங்.| பெ.| n.

1. குற்றம்; விதிமீறல்
2. நிந்தை; அவமதிப்பு; எல்லைமீறும் குறும்பு
3. விளை. (எதிரணியைத்) தாக்குதல் -- தாக்கும் உத்தி
4. கோபமுண்டாக்கும் -- புண்படுத்தும் செயல்; something that outrages the moral or physical senses

பயன்பாடு

1. He was stopped by the police for a traffic offense. = சாலை விதிமீறலுக்காக அவனை போலீசார் நிறுத்தினர்.
2. I was tolerant of his youthful offenses. = அவனது எல்லைமீறும் குறும்புகளைப் பொறுத்துக் கொண்டேன்.
3. The stronger offense won the game. = சிறப்பான தாக்குதல் உத்தி கொண்டிருந்த அணி வென்றது.
4. Such screaming is an offense to my ears. = இந்த மாதிரி காட்டுத்தனமாகக் கத்துதல் என் காதுகளைப் புண்படுத்தும் செயல்.