பாலிகை

தமிழ்

பொதுவகத்தில் ஒலிக்கோப்பு உருவாக்கப்படவில்லை

பொருள்

• பாலிகை, பெயர்ச்சொல்.

1. கல்யாணம் முதலிய சுபகாலங்களில் முளைகள் உண்டாக நவதானியங்கள் விதைக்குந் தாழி

   (எ. கா.) பூரண கும்பமும் பொலம்பாலிகைகளும் (மணி.1, 44)பொன்மணிப் பாலிகைமீது புனிதமுளை பூரித்தார் (பெரி.புரா.3075)

2. ஆயுதக்கூர்(W.)

மொழிபெயர்ப்புகள்

• ஆங்கிலம்

1. Earthen pot in which nava-tāṉiyam is sown in marriage and other ceremonies
2. Sharp edge of a cutting instrument

( மொழிகள் )

சான்றுகள் --- தமிழ்ப்பேரகரமுதலி நூல்கள் (1924–39) + DDSA பதிப்பு + வின்சுலோ + அகரமுதலி + தமிழ் தமிழ் அகராதி + நா. கதிர்வேல்பிள்ளை + வாணி தொகுப்பகராதி + தமிழ்ப்பேழை + பாண்டியராசாவின் சங்க இலக்கியத் தொடரடைவு +