மாய்

தமிழ்

(கோப்பு)

பொருள்

• மாய், பெயர்ச்சொல்.

1. நரி (இராசவைத்.146.)

• மாய், வினைச்சொல்.

1. ஏகமாய்; ஒருசேர

   (எ. கா.) "நகல்வல்லர் அல்லார்க்கு மாயிரு ஞாலம்.." (குறள்-999)

2. ஒளி மழுங்குதல்

   (எ. கா.) "பகன்மாய" (கலித்தொகை-143)

3. மறைதல்

   (எ. கா.) "களிறுமாய்க்குங் கதிர்க்கழனி" (மதுரைக்காஞ்சி-247)

4. அழிதல்

   (எ. கா.) "குன்றன்னார்.. நின்றன்னார் மாய்வர் நிலத்து" (குறள்-898)

5. இறத்தல்

   (எ. கா.) "தம்பெயர் தம்மொடு கொண்டனர் மாய்ந்தோர்" (மலைபடுகடாம்-553)

6. ஈடுபட்டு இருத்தல்

   (எ. கா.) புத்தகத்தில் மாய்ந்திருந்தேன்.

மொழிபெயர்ப்புகள்

• ஆங்கிலம்

noun

1. Jackal

verb

1. to lose its brightness
2. to vanish

( மொழிகள் )

சான்றுகள் --- தமிழ்ப்பேரகரமுதலி நூல்கள் (1924–39) + DDSA பதிப்பு + வின்சுலோ + அகரமுதலி + தமிழ் தமிழ் அகராதி + நா. கதிர்வேல்பிள்ளை + வாணி தொகுப்பகராதி + தமிழ்ப்பேழை + பாண்டியராசாவின் சங்க இலக்கியத் தொடரடைவு +