திரிகை

தமிழ்

பொருள்

திரிகை(பெ)

1. அலைகை
2. ஏந்திரம்
3. குயவன் சக்கரம்; குலாலன் சக்கிரம்
   • குயவர் திரிகையென (கம்பரா. மூலபல.165)
4. இடக்கை மேளம்
5. கூத்தின் அங்கக்கிரியை வகை

(பெ)

1. முந்திரி
2. கொடிமுந்திரி

மொழிபெயர்ப்புகள்

ஆங்கிலம்

1. roaming, wandering
2. hand-mill (Colloq.)
3. potter's wheel
4. musical instrument
5. a particular gesture in dance

(பெ)

1. cashew nut
2. common grape vine

பயன்பாடு

• ஆடும் திரிகை அசைந்து நிற்குமுன், ஓடும் சிந்தை ஒன்பதாயிரம் -சொலவடை

(இலக்கியப் பயன்பாடு)

(இலக்கணப் பயன்பாடு)

( மொழிகள் )

சான்றுகள் --- தமிழ்ப்பேரகரமுதலி நூல்கள் (1924–39) + DDSA பதிப்பு + வின்சுலோ + அகரமுதலி + தமிழ் தமிழ் அகராதி + நா. கதிர்வேல்பிள்ளை + வாணி தொகுப்பகராதி + தமிழ்ப்பேழை + பாண்டியராசாவின் சங்க இலக்கியத் தொடரடைவு +

சொல் வளப்பகுதி

• திரி, திரிகி, திருகு, திரிகையச்சு
• முந்திரிகை, முந்திரி